Psychoterapia to leczenie zaburzeń poprzez wykorzystanie metod psychologicznych.

U podstaw terapii poznawczo–behawioralnej leży założenie, że poprzez zmianę dezadaptacyjnego (brodzącego cierpienie) sposobu myślenia można uzyskać zmianę nastroju i zachowania.

Terapeuta poznawczo–behawioralny posługuje się w pracy z pacjentem różnymi technikami (np. zapis myśli, zadania domowe, ekspozycje), aby pomóc pacjentowi zweryfikować własne wzorce myślenia i przekonania oraz zastąpić dezadaptacyjne myślenie bardziej realistycznym i efektywnym, redukując w rezultacie dyskomfort.

Terapia poznawczo-behawioralna jest nastawiona na rozwiązywanie bieżących, konkretnych trudności i problemów, a zatem skoncentrowana na „tu i teraz“ i oparta na współpracy – terapeuta i klient wspólnie wypracowują optymalny przebieg procesu terapeutycznego.

Psychoterapia poznawczo-behawioralna pierwotnie powstała z myślą o leczeniu depresji, obecnie jest z powodzeniem stosowana także w leczeniu innych zaburzeń nastroju (m.in. dystymia, choroba dwubiegunowa), zaburzeń lękowych (m.in. lęk paniczny, fobia społeczna, zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne), zaburzeń osobowości, odżywiania, uzależnień a także w zaburzeniach psychotycznych. Skuteczność psychoterapii poznawczo – behawioralnej została udokumentowana licznymi badaniami klinicznymi.